Γλυκό του κουταλιού Σταφύλι

Ζαχαρωμένο τ' όνειρο που έχει γλύκα τόση
και το φιλί μας δυνατό σταγόνα του μελιού.. αγάπη που ρθε ξαφνικά μέσα μας να φουντώσει κι έμοιαζε η γεύση π' άφηνε γλυκό του κουταλιού...

Λίγα λόγια για το τι εστί γλυκό κουταλιού...

Από τα πλέον παραδοσιακά γλυκά της Ελλάδας, τα οποία συναντάμε σε κάθε γωνιά της,είναι αυτά του κουταλιού. Συνδεδεμένα με το γλυκό καλωσόρισμα του επισκέπτη, αποτελούν το κατ’ εξοχήν παραδοσιακό κέρασμα στα ελληνικά σπίτια. Συνήθως το μέγεθος τους όταν σερβίρονται είναι όσο ενός γεμάτου κουταλιού του γλυκού, εξ ου και η ονομασία τους.
Τα γλυκά κουταλιού δημιουργήθηκαν πριν χιλιάδες χρόνια, από την ανάγκη των νοικοκυρών να συντηρήσουν τα περίσσια φρούτα της παραγωγής. Από την αρχαιότητα ακόμη οι νοικοκυρές προσπαθούσαν να εφευρίσκουν διάφορους τρόπους, είτε στεγνώνοντας τα στον ήλιο, είτε συντηρώντας τα μέσα σε σιρόπι, μετά από βράσιμο των φρούτων ή σε μαρμελάδες. Αποκαλούνται «κουταλιού», επειδή τα κερνούσαν μέσα σε ένα μεγάλο μπολ με πολλά κουταλάκια ή σε μικρά πιατάκια κεράσματος, φυσικά με ένα μικρό κουτάλι.
Σήμερα, τα γλυκά του κουταλιού γίνονται με ζάχαρη και με προσθήκη χυμού λεμονιού στο τέλος του δεσίματος, που βοηθά στη συντήρηση, ώστε να αποφεύγεται το ζαχάρωμα του. Άλλο μέσο συντήρησης είναι η γλυκόζη που κι αυτή βοηθά στην αποφυγή κρυστάλλωσης των σακχάρων. Σε κάποια νοικοκυριά θα συναντήσουμε και παλιές παραδοσιακές συνταγές, με την χρήση μεγάλης ποσότητας μούστου ή ακόμα και πετιμέζι από σταφύλια, μήλο, κυδώνι, σύκο, ρόδι και άλλα φρούτα.
Παλιά οι νοικοκυρές έβαζαν ασβέστη στα γλυκά για να γίνουν τραγανά. Το άφηναν μια-δυο μέρες και μετά το ξέπλεναν καλά και άρχιζε η διαδικασία της παρασκευής του.
Σχεδόν όλα τα φρούτα γίνονται γλυκό, όπως νεράντζι (φλούδα ή ολόκληρο), σταφύλι, περγαμόντο, βερίκοκο, πορτοκάλι, βύσσινο, λεμόνι, κυδώνι, μήλο, σύκο, κεράσι και άλλα. Εκτός από τα συνηθισμένα γλυκά που ξέρουμε υπάρχουν και κάποια ασυνήθιστα γλυκά όπως οι φράουλες, ο λεμονανθός, τα ροδοπέταλα, οι χουρμάδες, η φλούδα του καρπουζιού και από λαχανικά τα καρότα, το ντοματάκι, το μελιτζανάκι.
Επίσης, οι άγουροι ξηροί καρποί, ιδίως τα καρύδια, είναι μια άλλη αγαπημένη πρώτη ύλη στην παρασκευή γλυκών.
Το νησί της Άνδρου είναι πολύ γνωστό για το γλυκό καρυδάκι το οποίο φτιάχνεται με γαρίφαλα και μέλι. Επίσης στην Τήνο φτιάχνεται ένα μοναδικό γλυκό του κουταλιού από άνθη λεμονιάς. Στην Κω, τη Νίσυρο και την Σαντορίνη συναντάμε το γλυκό ντοματάκι, τα οποία γεμίζονται με αμύγδαλα και αρωματίζονται με γαρίφαλα.
Σε όποια γωνιά της Ελλάδας κι αν βρεθούμε θα συναντήσουμε σίγουρα κάποιο αγροτουριστικό συνεταιρισμό γυναικών, οι οποίες φτιάχνουν κάθε χρόνο δεκάδες είδη χειροποίητων γλυκών του κουταλιού, τα συσκευάζουν και τα πουλάνε σε επισκέπτες και τουρίστες. Το γλυκό του κουταλιού αποτελούσε το πιο καλοδεχούμενο κέρασμα για όλα τα νοικοκυριά και οι καλεσμένοι έδειχναν να το απολαμβάνουν ιδιαίτερα.
Εκτός από την Ελλάδα και την Κύπρο, τα γλυκά του κουταλιού συνηθίζονται και στα Βαλκάνια, στη Μέση Ανατολή αλλά και στη Ρωσία.

-----------------------------------

Γλυκό Κουταλιού Σταφύλι "Θαλλώ"

Συστατικά: Σταφύλια Σουλτανίνα, Ζάχαρη, Λεμόνι, Βανίλια, Αρμπαρόριζα.

Συστατικά: Σταφύλια Σουλτανίνα, Ζάχαρη, Πορτοκάλι, Αμύγδαλα.

Η σουλτανίνα είναι ποικιλία αμπελιού (οικογένεια Αμπελίδες, δικοτυλήδονα), που καλλιεργείται για την παραγωγή εκλεκτής ποιότητας επιτραπέζιων σταφυλιών. Είναι φυτό με κορμό πολύ ισχυρό και μεγάλου μήκους και με παχιές κληματόβεργες. Τα μεσογονάτια διαστήματα είναι μέτριου μήκους (6 εκ.), τα φύλλα μεγάλα, τρίλοβα, κόλουρα, πάνω βαθυπράσινα, επίσης λεία.

Τα σταφύλια της είναι γενικά μεγάλα, κυλινδροκωνικά, πυκνά έως μέτρια πυκνά, με ρόγες απύρηνες (αγίγαρτες) μέτριου μεγέθους, ελλειψοειδείς, έχουν επιδερμίδα κιτρινόχρυση κατά την ωρίμανση και σάρκα ανθεκτική, γλυκιά, εύγευστη. Ωριμάζει κατά τα τέλη Ιουλίου αρχές Αυγούστου. Είναι ποικιλία πολύ παραγωγική, αλλά και ευαίσθητη στις ασθένειες και απαιτεί μακρύ κλάδεμα, γιατί οι τρείς πρώτοι κόμβοι της κληματόβεργας είναι άγονοι. Καλλιεργείται στην Τουρκία, Περσία, Αμερική (Καλιφόρνια), Αυστραλία και στην Ελλάδα.

Η καλλιέργεια της σουλτανίνας στην Ελλάδα εκτείνετε κυρίως σε τμήματα των βόρειων παραλιών της Πελοποννήσου και της Κρήτης (όπου στις περιφέρειες αυτές οι φυτείες της σουλτανίνας βρίσκουν τις προσφορότερες κλιματικές και εδαφικές συνθήκες για την ανάπτυξη τους), αλλά και σε πολλές άλλες περιοχές.
Το όνομα σουλτανίνα το πήρε από την περιοχή Σουλτανιέ της Περσίας, απ’ όπου προέρχεται. Η διάδοση της καλλιέργειας της στην αργολική πεδιάδα και από εκεί στα άλλα μέρη της Ελλάδας οφείλεται στον Α.Λογοθέτη, ο οποίος από το 1838 έφερε από τη Σμύρνη και φύτεψε στα κτήματά του κοντά στο Ναύπλιο τα πρώτα κλήματα του είδους αυτού (Π. Γενναδίου " Φυτολογικόν Λεξικόν" εκδ.β΄, 1959, σ. 54).

Το σταφύλι είναι μια από τις πιο ωφέλιμες τροφές του ανθρώπου και πολύ δίκαια αποκαλείται ως βασιλιάς των φρούτων, διότι είναι πολύ πλούσια σε βιταμίνες κι οργανικά άλατα. Τα αμέτρητα κύτταρα που αποτελούν τον ανθρώπινο οργανισμό προμηθεύονται τα θρεπτικότερα συστατικά από τα σταφύλια με αποτέλεσμα την άμεση ανανέωση και αναζωογόνηση τους. Τα καινούργια δε κύτταρα που με την εναλλαγή της ύλης αντικαθιστούν τα γηρασμένα και φθαρμένα, αποκτούν νέα ζωτικότητα, ελαστικότητα κι ακμή κι επομένως οι ίνες και οι ιστοί απαλλάσσονται από την τραχύτητα, οι αρτηρίες και τα νεύρα ελευθερώνονται από τη σκλήρωσι, οι μυς ξαναποκτούν την ευλυγισία τους . Το άφθονο νερό τους είναι το πλέον αποτελεσματικό αντιφάρμακο υγρό που μπορεί να βρεί κανείς σε περιπτώσεις αυτοδηλητηριάσεως..
Πολύ ευεργετική για τον ανθρώπινο οργανισμό αποτελεί η σταφυλοθεραπεία. Με τον όρο σταφυλοθεραπεία εννοούμε την απόλυτη μονοδίαιτα από σταφύλια για ένα χρονικό διάστημα.

Η ευεργετικότης της σταφυλοθεραπείας
Εξαιρετικώς επιδρά στις εξής χρονικές παθήσεις: Στην δυσκοιλιότητα, την αυτοδηλητηρίαση, τον ρευματισμό, τον αρθριτισμό, το άσθμα, την βρογχίτιδα, την οξύτητα, την ωτίτιδα, την παράλυση,την παχυσαρκία.Είναι προτιμότερο τα σταφύλια να τρώγονται με τις φλούδες και τα κουκούτσια τους, γιατί αυτά λειτουργούν ως "σκούπα" των εντέρων.Η δυσκοιλιότης βελτιώνεται καθώς και ο χρόνιος πονοκέφαλος. Το αίμα εμπλουτίζεται με αλκαλικά στοιχεία, που είναι η βάση της ανοσίας.

Συμπτώματα της σταφυλοθεραπείας
Κατά την σταφυλοθεραπεία τα ούρα γίνονται πορτοκαλί ή κοκκινωπά, πράγμα πολύ ενθαρυντικό, γιατί αυτό δηλοί ότι έτσι δουλεύοντας εντατικά το συκώτι και τα νεφρά, απορρίπτονται από τον οργανισμό οι τοξίνες, τα άλατα και τα λοιπά ξένα στοιχεία του. Πολλές φορές αναπτύσσεται διάρροια κι έτσι αποκαθαρίζεται τελείως όλο το πεπτικό σύστημα, από τις παλιές σαπισμένες και επικολλημένες στα εσωτερικά του τοιχώματα ουσίες που γίνονται αιτία δηλητηρίων και αιτία των περισσότερων ασθενειών.

Το καλύτερο τονωτικό
Η οργανική κι επομένως αφομοιώσιμη μορφή των συστατικών του σταφυλιού αποτελεί το φυσικότερο και καλύτερο τονωτικό. Η συστηματική σταφυλοθεραπεία θα διώξει από πάνω σας κάθε σωματική και πνευματική τεμπελιά. Την νωθρότητα και την ανορεξία, που είναι οι προάγγελοι της ασθένειας, θα την αντικαταστήσουν η ευεξία και η όρεξις για δουλειά, για κίνηση.
Οι λευκωματούχες ουσίες του σταφυλιού χρησιμοποιούνται για την διόρθωση και την ανάπλαση των φθαρμένων ιστών. Κανένα άλλο τρόφιμο δεν μπορεί ν΄ αναπτύξει γερούς κι ελαστικούς μυς, όπως το σταφύλι. Το νευρικό σύστημα ξεκουράζεται και καλμάρει με την σταφυλοθεραπεία.
Με παρατεταμένη σταφυλοδίαιτα διορθώνονται όλες οι παραμορφώσεις του δέρματος και του σώματος γενικά. Οι κάλοι, τα σπυριά και τα εκζέματα εξαλείφονται. Εν συνδυασμώ δε με κατάλληλη γυμναστική αναπτύσσεται ωραία συμμετρική σωματική διάπλασις.
Ο χυμός των σταφυλιών είναι το αποτελεσματικότερο διαλυτικό των κρυστάλλων και των όγκων του οργανισμού. Με την συστηματική σταφυλοθεραπεία διαλύονται και απορρίπτονται όλα τα ανόργανα στοιχεία του σώματος, που προέρχονται από την ανθυγιεινή διατροφή και τα οποία είναι αιτία όλων σχεδόν των χρονίων παθήσεων, γιατί εργάζονται εντατικά τα τέσσερα όργανα της απεκκρίσεως: οι πνεύμονες, το συκώτι, τα έντερα και το δέρμα.

Από τα βιβλία του Ηλία Πέτρου Τροφή και Υγεία και Φυσική Υγιεινή.

ΣΥΝΤΑΓΕΣ

Γλυκό Κουταλιού Σταφύλι - 1η Εκδοχή

Υλικά:

1 κιλό σταφύλι σουλτανίνα
1/2 κιλό ζάχαρη
1/2 ποτήρι νερό(εάν χρειαστεί)
1 λεμόνι
2 βανίλιες
1 κλωνάρι αρμπαρόριζα

Εκτέλεση:

Η σουλτανίνα είναι μια πολύ καλή λύση για γλυκό κουταλιού αφού δεν έχει κουκούτσια. Έτσι λοιπόν επιλέγουμε ρώγες τραγανές όχι πολύ γινωμένες, τις πλένουμε καλά και τις αφήνουμε να στραγγίξουν σ’ ένα τρυπητό. Σε μια κατσαρόλα βάζουμε το σταφύλι με την ζάχαρη και το αφήνουμε μερικές ώρες για να υγροποιηθεί η ζάχαρη. Συνήθως το φτιάχνω από το προηγούμενο βράδυ. Βάζουμε την κατσαρόλα σε χαμηλή φωτιά και αφήνουμε να σιγοβράζει ενώ ξαφρίζουμε σταδιακά.Εάν χρειαστεί προσθέτουμε λίγο νερό.Τέλος προσθέτουμε το λεμόνι την βανίλια και την αρμπαρόριζα και το αφήνουμε μέχρι να δέσει το σιρόπι.Ένας καλός τρόπος για να το διαπιστώσουμε είναι μ΄ένα κουταλάκι να βάλουμε λίγο σιρόπι σ’ ένα πιατάκι και να το δούμε γιατί όταν κρυώσει δένει περισσότερο. Αφαιρούμε την αρμπαρόριζα και το αφήνουμε να κρυώσει. Μοιράζουμε σε αποστειρωμένα βάζα,τα σφραγίζουμε και τα διατηρούμε σε δροσερό μέρος.

Συνοδεύεται τέλεια με γιαούρτι.

Γλυκό Κουταλιού Σταφύλι - 2η Εκδοχή

Υλικά:

1 κιλό σταφύλι σουλτανίνα με μεγάλη ρώγα και ψιλόφλουδο
½ κιλό ζάχαρη
μισή κούπα του τσαγιού χυμό πορτοκάλι
2 βανίλιες
και προαιρετικά λίγα ασπρισμένα αμύγδαλα κομμένα στην μέση εγκαρσίως


Εκτέλεση:

Μαδάμε μαλακά τις ρώγες προσέχοντας να μη λιώσουν και να μην έχουν επάνω υπόλοιπα από τα κοτσανάκια. Τις πλένουμε πολύ καλά και τις αφήνουμε σε ένα σουρωτό να στραγγίξουν για λίγη ώρα.
Στην συνέχεια βάζουμε σε μια πλατιά και μεγάλη κατσαρόλα, μια στρώση από ρώγες και από πάνω μια στρώση ζάχαρη, ξανά μια στρώση ρώγες και μια στρώση ζάχαρη. Επαναλαμβάνουμε μέχρι να τελειώσουν τα υλικά.
Ρίχνουμε πάνω στη ζάχαρη το χυμό των πορτοκαλιών, σκεπάζουμε την κατσαρόλα και την βάζουμε για 12 ώρες στο ψυγείο.
Μετά το βάζουμε στην φωτιά και βράζουμε για 10 λεπτά (ο χρόνος μετράει από την ώρα που θα αρχίσει ο βρασμός) ξαφρίζοντας συνεχώς με μια τρυπητή κουτάλαΜόλις περάσουν τα 10 λεπτά αποσύρουμε από την φωτιά και αφήνουμε το γλυκό σε μια άκρη για 24 ώρες ώστε να βγάλει όλους τους χυμούς του.
Όταν περάσει ο χρόνος που αναφέρουμε το βάζουμε στην φωτιά, ρίχνουμε τις βανίλιες και αρχίζουμε να δένουμε το γλυκό για περίπου 10 λεπτά. Θα χρειαστεί πάλι να ξαφρίσουμε.
Μόλις διαπιστώσουμε ότι είναι έτοιμο αποσύρουμε από τη φωτιά και αρχίζουμε να κουνάμε την κατσαρόλα δεξιά-αριστερά και με μια κυκλική κίνηση αρκετές φορές μέχρι να κρυώσει. Αυτό το κάνουμε για να περάσει το σιρόπι μέσα στις ρώγες από την τρυπούλα τους, ούτως ώστε όταν κρυώσει το γλυκό να έχει μείνει το σιρόπι μέσα στις ρώγες και να είναι φουσκωτές-φουσκωτές.
Τέλος ρίχνουμε στην κατσαρόλα τα αμύγδαλα, γεμίζουμε αποστειρωμένα βάζα με το γλυκό και φυλάμε σε δροσερό μέρος.Μετά το άνοιγμα του διατηρείται καλύτερα στο ψυγείο για μεγάλο χρονικό διάστημα.